vrijdag 29 mei 2009

Global warming causes 300,000 deaths a year, says Kofi Annan thinktank

Net gelezen in de Guardian. Dit doet toch wel even nadenken.

Een rapport van een denktank van voormalig VN-secretaris-generaal Kofi Annan stelt dat als we er niet voor zorgen dat de uitstoot van broeikasgassen tussen nu en 25 jaar onder controle wordt gebracht (en dat is veel meer dan de 20 procent die de EU nu wil realiseren met haar klimaatplan) dan zullen:

- 310 miljoen mensen serieuze gezondheidsproblemen krijgen omwille van de stijgende temperaturen,
- 20 miljoen mensen nog armer worden,
- 75 miljoen mensen milieuvluchtelingen worden omdat ze hun woonplaatsen zullen moeten verlaten omwille van de klimaatverandering.

Tijd voor actie dus: Think big. Vote Green.

Hieronder het artikel:

Climate change is greatest humanitarian challenge facing the world as heatwaves, floods and forest fires become more severe.

John Vidal, environment editor
guardian.co.uk, Friday 29 May 2009 11.03 BST

Climate change is already responsible for 300,000 deaths a year and is affecting 300m people, according to the first comprehensive study of the human impact of global warming.

It projects that increasingly severe heatwaves, floods, storms and forest fires will be responsible for as many as 500,000 deaths a year by 2030, making it the greatest humanitarian challenge the world faces.

Economic losses due to climate change today amount to more than $125bn a year — more than the all present world aid. The report comes from former UN secretary general Kofi Annan's thinktank, the Global Humanitarian Forum. By 2030, the report says, climate change could cost $600bn a year.

Civil unrest may also increase because of weather-related events, the report says: "Four billion people are vulnerable now and 500m are now at extreme risk. Weather-related disasters ... bring hunger, disease, poverty and lost livelihoods. They pose a threat to social and political stability".

If emissions are not brought under control, within 25 years, the report states:

• 310m more people will suffer adverse health consequences related to temperature increases

• 20m more people will fall into poverty

• 75m extra people will be displaced by climate change.

Climate change is expected to have the most severe impact on water supplies . "Shortages in future are likely to threaten food production, reduce sanitation, hinder economic development and damage ecosystems. It causes more violent swings between floods and droughts. Hundreds of millions of people are expected to become water stressed by climate change by the 2030. ".

The study says it is impossible to be certain who will be displaced by 2030, but that tens of millions of people "will be driven from their homelands by weather disasters or gradual environmental degradation. The problem is most severe in Africa, Bangladesh, Egypt, coastal zones and forest areas. ."

The study compares for the first time the number of people affected by climate change in rich and poor countries. Nearly 98% of the people seriously affected, 99% of all deaths from weather-related disasters and 90% of the total economic losses are now borne by developing countries. The populations most at risk it says, are in sub-Saharan Africa, the Middle East, south Asia and the small island states of the Pacific.

But of the 12 countries considered least at risk, including Britain, all but one are industrially developed. Together they have made nearly $72bn available to adapt themselves to climate change but have pledged only $400m to help poor countries. "This is less than one state in Germany is spending on improving its flood defences," says the report.

The study comes as diplomats from 192 countries prepare to meet in Bonn next week for UN climate change talks aimed at reaching a global agreement to reduce greenhouse gas emissions in December in Copenhagen. "The world is at a crossroads. We can no longer afford to ignore the human impact of climate change. This is a call to the negotiators to come to the most ambitious agreement ever negotiated or to continue to accept mass starvartion, mass sickness and mass migration on an ever growing scale," said Kofi Annan, who launched the report today in London.

Annan blamed politians for the current impasse in the negotiations and widespread ignorance in many countries. "Weak leadership, as evident today, is alarming. If leaders cannot assume responsibility they will fail humanity. Agreement is in the interests of every human being."

Barabra Stocking, head of Oxfam said: "Adaptation efforts need to be scaled up dramatically.The world's poorest are the hardest hit, but they have done the least to cause it.

Nobel peace prizewinner Wangari Maathai, said: "Climate change is life or death. It is the new global battlefield. It is being presented as if it is the problem of the developed world. But it's the developed world that has precipitated global warming."

Calculations for the report are based on data provided by the World Bank, the World Health organisation, the UN, the Potsdam Insitute For Climate Impact Research, and others, including leading insurance companies and Oxfam. However, the authors accept that the estimates are uncertain and could be higher or lower. The paper was reviewed by 10 of the world's leading experts incluing Rajendra Pachauri, head of the UN's Intergovernmental Panel On Climate Change, Jeffrey Sachs, of Columbia University and Margareta Wahlström, assistant UN secretary general for disaster risk reduction.

Waarom ligt niemand wakker van Europa? En is dat een probleem?

Niemand, lijkt me overdreven. Maar de betrokkenheid bij de Europese democratie is te gering: als de helft van de Europese kiezers zijn stem komt uitbrengen is het veel.

Deels heeft dat te maken met een gebrek aan kennis en informatie, hetgeen weer samenhangt met een gebrek aan serieuze, structurele media-aandacht voor wat er gebeurt. Enkele goede uitzonderingen daargelaten willen media hun journalisten alleen maar over de EU laten berichten als er schandalen zijn.

Ik ben de eerste om - mede vanuit mijn werk in de commissie begrotingscontrole of de anti-fraude commissie - wantoestanden aan te klagen. Het was overigens de groene fractie die aan de basis lag van het wegsturen van de Europese commissie onder Santer, tien jaar geleden.

Voorts bestaat er een groeiende en deels begrijpelijke onvrede en onbehagen bij mensen, als gevolg van onzekerheid, mondialisering, migratie. En zij projecteren die onvrede op elites en op een abstract en ingewikkeld project genaamd Europese Unie. Daarnaast moeten politici ook de hand in eigen boezem steken en hun werk als Europees volksvertegenwoordiger serieus nemen en bereid zijn daarover verantwoording af te leggen.

Het klinkt opschepperig maar ik heb mijn job zeer serieus genomen: volgens verschillende beoordelingen scoor ik goed. Ik eindigde op parlorama.eu op de 41ste plaats van de 785 parlementsleden omdat ik aan 98% van de zittingen deelnam. En begin deze week eindige ik op de 7e plaats in een onderzoek van Open Europe die onderzocht hoe zij stemden en werkten op thema's als het promoten van transparantie, het afleggen van verantwoording en democratische hervormingen. Nu is Open Europe de vertolker van heel wat eurosceptische gevoelens. Daar als zevende eindigen betekent meteen dat je ook als pro-europeaan kritisch kan zijn over Europa zonder populistisch te (moeten) worden.

Tegelijk zie ik soms tandenknarsend toe hoe sommige politic - zie het schandaal in Engeland - het niet zo nauw nemen met regels en belastinggeld. Het voedt anti-politiek en een asociale ieder-voor-zich mentaliteit (die in sinds 1989 door de neoliberale storm toch al sterk vertegenwoordigd was). Dus ik denk dat politici ethiek en het dienen van een algemeen belang weer voorop moeten stellen.

Maar iedereen zijn verantwoordelijkheid: het is ronduit lichtzinnig en zelfs gevaarlijk wanneer Europese burgers makkelijk vergeten dat het Europese project een in de Europese geschiedenis ongekend lange periode van grote welvaart en vrede heeft gebracht.

De actuele paradox is dat steeds meer concepten van vrouwe Europa zoals milieubeleid en sociale bescherming overal ter wereld worden overgenomen, maar dat de Europeanen in haar boezem spugen. Of ongeïnteresseerd wegkijken. Het Europees Parlement krijgt met het Verdrag van Lissabon nog meer bevoegdheden en macht, en steeds minder mensen nemen de moeite om te stemmen. Of ze stemmen zogezegd eurosceptisch of eurorealistisch, partijen met vooral negatieve antipolitiek. In Nederland wil de Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders (grootste in de peiling) zelfs het Europees Parlement afschaffen.

Ik zou het dus meer dan tragisch vinden als een meerderheid van de Europese kiezers niet eens de moeite neemt – en in vele landen waarschuwt men daarvoor – om naar de stembus te gaan. Het is aan ons – politici – maar ook media, maatschappelijke organisaties, wetenschappers en geëngageerde burgers om zoveel mogelijk mensen te inspireren en tegen de zelfverklaarde eurosceptici of de zogenaamde eurorealisten in te wijzen op het ongekende succes van gedeelde Europese solidariteit en vredesbeleid.

donderdag 28 mei 2009

Welke rol kan Europa spelen in de aanpak van de crisis?

Never waste a crisis: in deze tijden van crisis moet de Europese Unie niet minder dan zichzelf heruitvinden. Europa kan en moet meer doen en vooral beter. Meer door eenvoudigweg meer te investeren en beter door die investeringen voor een veel groter gedeelte te investeren in die sectoren die een duurzame toekomst hebben: eco-technologie in bijvoorbeeld waterzuivering, isolatie, afvalverwerking, nieuwe bio-chemie, CO2-arm transport, duurzame energiebronnen enz.

Dit is geen groene dromerij, maar realiteit. Uit de eerste resultaten van een in opdracht van de Europese groene fractie gemaakte studie (het Duitse Wuppertal Instituut) blijkt dat de mondiale markt van eco-industrie nu al goed is voor 1000 miljard euro en tegen 2020 zal verdubbelen. In de EU echter gaat om 'maar' 270 miljard, ofwel 2,7 % van het BNP. De potentie voor duurzame groei en werkgelegenheid is gigantisch (nu al 1,8 miljoen jobs in Duitsland alleen) nu ook China en andere groeilanden deze sectoren in een rap tempo ontdekken.

De Europese groenen voeren daarom gezamelijk campagne met een Green New Deal als streefdoel, dat ook na de verkiezingen hét strijdpunt van de groenen blijft. Wereldleiders als Al Gore en Ban Ki-moon pleiten er letterlijk voor, wetenschappers wijzen op de noodzaak, vakbonden maatschappelijke organisaties zien het nut.

Zelfs Guy Verhofstadt gaf afgelopen zondag het in een TV-debat met mij, Van Brempt en Dehaene toe. Hij zei letterlijk: "Bart Staes en zijn beweging hebben al een hele tijd gepleit voor zo'n groene innovatie. Daarin moeten we objectief zijn. Maar nu is er een consensus. Hoe kunnen we naar een niet-fossiele economie gaan".

Het probleem is dat er in Europa géén consensus is! Sterk vertegenwoordigde groene partijen zijn in heel Europa nodig om deze 'groene innovatie' ook echt te bewerkstelligen. Zelfs heel recente stemmingen tonen het zwart op wit aan aan: veel partijen of politici praten wel groen, maar stemmen in het Europees Parlement grijs.

En ook keiharde cijfers uit de studie tonen aan dat onze kritiek op de Europese herstelplannen juist zijn: de VS investeren ongeveer 2 % van het BNP in herstel van de economie en daarvan is zo'n 12 procent groen. China geeft ruim 7 % van het BNP uit en daarvan is zo'n 38 % groen. (Zuid-Korea zit op 80% groene investeringen!). De EU 27 geeft maximaal 1 % uit van het BNP uit aan daarvan is hooguit 17 % groen (verschil per lidstaat en de bedragen zijn veel lager). Voor België is dit 2,8 miljard dollar met een groen aandeel van quasi nul. Voor Vlaanderen is dat 1,18 miljard dollar met een groen aandeel van bijna 6 %.

Als kippen zonder visie rennen politici met emmers geld van de ene financiële put of bank naar de andere fossiele industrie, om maar te hopen dat de sputterende economische motor weer gaat draaien en we rustig naar business as usual kunnen. Tegen beter weten in, natuurlijk. Want de meeste politici weten donders goed dat het nooit meer hetzelfde wordt. Het kán ook nooit meer hetzelfde worden omdat de westerse wereld keihard met de neus op de grenzen van de zogenaamd grenzeloze groei is gebotst.

Maar daarom hoeft er nog geen afschuwelijke tijd aan te breken. Als er nu en de komende jaren juiste politieke en persoonlijke keuzes worden gemaakt, kan het juist een tijd van optimisme en hoop worden. Precies datgene waarmee president Obama de Amerikaanse nachtmerrie weer naar een droom probeert te masseren.

woensdag 27 mei 2009

Waar liggen de grenzen van de Europese Unie? En moeten we Turkije toelaten?

Ik zie Europa in de eerste plaats nog steeds als een vredesproject. Het is de op wereldschaal best geslaagde oefening in conflictpreventie ooit. De meeste uitbreidingen van de EG (later EU) waren steeds succesvolle oefeningen om te zorgen voor stabiliteit, democratie, welvaart en welzijn; En dat niet alleen in de landen die toetraden maar ook in de oorspronkelijke lidstaten.

Toen ik op de banken van de middelbare school zat, waren 13 van de huidige 27 lidstaten nog dictaturen: Spanje, Portugal en Griekenland en de tien voormalige Oostbloklanden. De uitbreiding zorgde er telkens voor dat de nieuwe, jonge en prille democratieën uitzicht kregen op stabiliteit. Het is een trage vooruitgang geweest, die dag aan dag moet vervolledigd worden. Ook een mogelijke uitbreiding met de landen van het voormalige Joegoslavië moet in dat licht bekeken worden. Serven en Kosovaren kunnen alleen in zekerheid en met een gerust gemoed samenleven als ze uitzicht hebben op lidmaatschap van de EU.

En in dat licht bekijk ik ook de gesprekken met Turkije, een land met wie we veel meer geschiedenis delen dan velen willen weten.

Vooreerst: al in 1963 werd Turkije uitzicht op lidmaatschap beloofd. Dat werd herhaaldelijk bevestigd tot diep in de jaren 90. Fatsoen in de politiek betekent dat je die belofte honoreert. Dat was dus één van de redenen waarom ik in december 2004 stemde voor het opstarten van de onderhandelingen met Turkije over mogelijk lidmaatschap.

Het is eens te meer een oefening in conflictpreventie. Doorheen de gesprekken Turkije de weg tonen naar meer democratie, eerbied voor de rechtsstaat, respecteren van de rechten van minderheden. De minderheden in Turkije (Alevieten, Koerden, etc.) vragen ons allemaal de onderhandelingen te gebruiken om hun rechten te versterken en te vrijwaren...Het is nog niet perfect maar er is progressie. Bovendien moet Turkije doorheen de onderhandelingen onze milieu- en sociale normen overnemen. Ook dat is een goede zaak.

Zullen de onderhandelingen lukken? Zullen we erin slagen Turkije de goede kant uit te duwen? Wordt Turkije een moderne staat? Ik weet het niet. Wel weet ik dat op dit moment er pas een akkoord is over één van de 35 hoofdstukken waarover de EU en Turkije het eens moeten zien te worden.

Maar ik vind het belangrijk deze oefening te doen. Als pakweg over 15 jaar Turkije inderdaad ten goede is veranderd dan hebben we een ongelofelijke bijdrage geleverd aan de democratie en aan stabiliteit in onze directe levenssfeer. En daarom hoop ik dat de onderhandelingen zullen slagen. Pas als die mislukken kunnen we nadenken over andere formules. Als u mij vraagt morgen te stemmen over lidmaatschap: dan stem ik duidelijk neen. Want op dit ogenblik voldoet Turkije niet aan de voorwaarden.

Overigens is de toetreding van Turkije tot de EU geen zaak voor het EP waarvoor we op 7 juni stemmen, want het zal zeker niet voor de eerste vijf jaar zijn. Toch spreken vele politici nu graag over Turkije omdat ze daarmee kunnen scoren door in te spelen op de anti-islamitische sentimenten, die zij vaak mede zelf gecreëerd hebben. Iemand als president Obama ziet intussen ook in dat dit ons alleen maar verder weg van een veiliger wereld brengt.