Het wordt zo langzamerhand ontroerend. Iedereen is tegenwoordig voor het milieu. En iedereen is plots voor meer toezicht op financiële markten en tegen het laissez faire kapitalisme. Dat werd weer eens scherp duidelijk na de verklaringen van voorzitter van de Europese Commissie Manuel Barroso en Commissaris voor Industrie Gunter Verheugen.
Wat was er aan de hand? In de aanloop naar de bijzondere Europese top op 7 november en de internationale top van de G20 in Washington op 14 november, om het hoofd te bieden aan de financiële crisis, kondigde de Europese Commissie enkele maatregelen en plannen aan. En wonder oh wonder, plots trekt iedereen de groene kaart!
Een beetje achterdocht is toch wel op zijn plaats. En daarom zijn groene politici juist nu keihard nodig in de nationale politiek, maar zeker ook in de Europese politieke arena. Want zoals ook blijkt uit de toenemende aanklachten tegen greenwashing door bedrijven — het zich via reclame aanmeten van een onterecht groen imago, dat niet op feiten is gebaseerd — dreigt nu ook de politiek aan politieke greenwashing te doen. Politici die we er eerder nooit op konden betrappen dat ze ene moer om een gedurfd milieubeleid gaven, belijden nu plots het groene gedachtegoed. Commissaris voor Industrie Verheugen is daar een goed voorbeeld van (en met hem de hele Europese Commissie).
Verheugen sprak deze week met de ‘Cars 21 high level group’ (met ondermeer Citroen-Peugeot en het Duitse Daimler) en eiste dat de Europese Investeringsbank (EIB) liefst 40 miljard euro aan ‘zachte leningen’ vrijmaakt voor de in economische nood verkerende auto-industrie. Dit alles onder het motto van ‘het promoten van ecologische innovatie’. Applaus van op de groene parlementsbanken? Vergeet het! Dit is een meesterlijk voorbeeld van politieke misleiding en politiek groenwassen. De EIB zélf ligt al vele jaren onder vuur van groene politici en milieulobby wegens het op miljardenschaal financieren van ecologisch catastrofale projecten. En bovendien die vraag van 40 miljard euro kwam van de Europese automobielfedratie Acea, nadat hun Amerikaanse collegae een lening van 25 miljard dollar kregen. Verheugen neemt — zoals wel vaker — zonder blikken of blozen deze eis over en is openlijk de slippendrager van de auto-industrie.
En Verheugen is dezelfde politicus die zich — met anderen, ook in het Europees Parlement — hevig verzet tegen het stellen van strengere wettelijke eisen voor de CO2-uitstoot van auto’s. Een strijd die we zullen blijven voeren. Het kan niet zo zijn dat een industrie 40 miljard euro krijgt, onder het motto van eco-vriendelijkheid, zonder enige wettelijke garantie dat die groene auto’s ook echt van de band zullen rollen. We zijn wel groen en goed maar niet gek.
De Zweedse vice-premier Maud Olofsson, bevoegd voor energie, formuleerde heel scherp wat de eis van 40 miljard euro van de Europese autofabrikanten de facto aantoont: Ze zijn het afgelopen decennium volledig vergeten om energie-efficiënte voertuigen te ontwikkelen en te produceren. Dit terwijl daar jaren geleden al wel — op basis van vrijwilligheid — politieke afspraken over waren gemaakt. De automobielsector heeft zich gewoon weinig aan die afspraken gelegen laten liggen en wil nu een gigantisch bedrag om alsnog aan die afspraak te voldoen.
Onder het mom van een ‘New Green Deal’ voert Verheugen nu gewoon ouderwetse industriële ondersteuningspolitiek. Want dit is wat er gebeurt: terwijl we in het EP met veel moeite en strijd tegen Verheugen & co (zoals de Duitse autolobby) erdoor kregen dat autofabrikanten vanaf 2012 een boete gaan betalen als ze de toegestane maximum-uitstoot CO2 overschrijden, krijgen die fabrikanten een riante vergoeding voor niet-bewezen diensten (40 miljard euro is meer dan de grootste financiële instellingen kregen).
Daar waar kleine, innovatieve bedrijven die bezig zijn met echte groene technologie jarenlang in de kou blijven staan, krijgen de grootste milieuvervuilers van Europa nog eens even een groene cheque van de belastingbetaler. Laat de biologische champagne maar knallen!
Dit is waarom de Groenen zullen blijven hameren op een waarachtige New Green Deal: eerst de politieke visie op een duurzamere economie en dan de strategie en financiering. Niet omgekeerd.
Want aangevuurd door de financiële crisis is iedereen nu plots voor innovatie. Zoals de Groenen al jarenlang aantonen, is de meest logische ontwikkeling, in de eerste plaats die van duurzame (energie) technologie en energiezuinige en CO2-arme auto’s. Eenvoudigweg omdat we alleen zo ecologisch zullen overleven, maar ook economisch: je creëert nieuwe en duurzame kennis en jobs.
Het is de fameuze door de Groenen bedachte politiek van een Green New Deal, die nu door jan en alleman politiek gerecupereerd wordt. Als het gaat om het werkelijk in praktijk brengen van een Groene Revolutie, wie vertrouwt u dan meer? Zij die deze richting al vele jaren tegen alle maatschappelijke verdrukking en politiek populisme in verkondigen? Of zij die nu plots de groene kaart trekken omdat ons het water aan de lippen staat? Net als in de VS hebben we in Europa consequente politici met een visie nodig en geen groene slippendragers van de gevestigde orde.
Bart Staes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten