Het herstelplan dat de Europese Commissie vandaag voorgesteld heeft, stelt in zekere mate gerust. Europa houdt de ecologische doelstellingen op de voorgrond: de versnelde transitie naar een low carbon economy wordt als een van de strategische doelen naar voor geschoven. Ik ben blij met het voorstel. En het blijft natuurlijk afwachten hoe individuele lidstaten erop gaan reageren.
Ik blijf ervan overtuigd dat er nood is aan een ware "Groene New Deal" om de economische crisis te bezweren en de transitie te maken naar een nieuwe, groene economische orde. De kern van zo’n Groene New Deal is dat we vandaag moeten investeren in de welvaartstakken van de toekomst zoals hernieuwbare energie en groene technologische innovatie.
Het voorstel van de Europese Commissie gaat gelukkig deze richting uit, maar houdt te weinig rekening met het totale plaatje. Alle maatregelen samen zouden onze totale ecologische voetafdruk in absolute termen moeten verminderen. En hier is het verhaal van de Europese Commissie echt niet coherent. Dat is een duidelijk minpunt van de tekst.
We kunnen niet aan de ene kant volop kiezen voor energie-efficiëntie en klimaataanpassing en aan de andere kant via TransEuropese Netwerpen (TEN's) toch nog volop doorgaan met het aanleggen van autowegen. We kunnen ook niet volop de ontwikkeling van groene auto’s stimuleren, en tegelijk de ogen sluiten voor de structurele oververzadiging van de markt voor auto’s en de congestie van onze wegen. Wat je aan de ene kant wint, verlies je zo aan de andere kant.
Het herstelplan gaat ook nogal los over de structurele oorzaken van de financiële crisis die aan de basis liggen van de huidige recessie. Een herstelplan dient in eerste instantie om het vertrouwen van de consument en de belegger te herstellen en geloof in betere tijden te schenken. Met louter een budgettaire aanpak, gaat dit niet lukken. Er moet immers ook een sterk signaal gegeven worden dat de excessen die geleid hebben tot de financiële crisis, worden aangepakt. Dit ontbreekt in het huidige plan.
Als groenen blijven we daarom pleiten voor het invoeren van een Europese financiële waakhond, het inperken van de exotische financiële producten, het verhogen van de kapitaalsvereisten, het strikt scheiden van deposito- en zakenbanken, een publiek en onafhankelijk europees ratingagentschap, etc. Al deze voorstellen zijn terug te vinden in ons 21 puntenprogramma voor structurele hervorming van de financiële sector.
Maar dit herstelplan toont ook aan dat Europa nog niet rijp is om een echt gedegen economisch beleid te voeren. De budgettaire slagkracht ontbreekt en er wordt teveel verwacht van en gevraagd aan de lidstaten. En die stellen zich al te vaak terughoudend op. De rol van Europa blijft eerder beperkt tot coördinatie. Of deze coördinatie ook echt zal slagen, zal de volgende maanden nog moeten blijken.
Het is echt mijn overtuiging dat er op dit terrein niet minder maar veel meer 'Europa' nodig is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten