Never waste a crisis: in deze tijden van crisis moet de Europese Unie niet minder dan zichzelf heruitvinden. Europa kan en moet meer doen en vooral beter. Meer door eenvoudigweg meer te investeren en beter door die investeringen voor een veel groter gedeelte te investeren in die sectoren die een duurzame toekomst hebben: eco-technologie in bijvoorbeeld waterzuivering, isolatie, afvalverwerking, nieuwe bio-chemie, CO2-arm transport, duurzame energiebronnen enz.
Dit is geen groene dromerij, maar realiteit. Uit de eerste resultaten van een in opdracht van de Europese groene fractie gemaakte studie (het Duitse Wuppertal Instituut) blijkt dat de mondiale markt van eco-industrie nu al goed is voor 1000 miljard euro en tegen 2020 zal verdubbelen. In de EU echter gaat om 'maar' 270 miljard, ofwel 2,7 % van het BNP. De potentie voor duurzame groei en werkgelegenheid is gigantisch (nu al 1,8 miljoen jobs in Duitsland alleen) nu ook China en andere groeilanden deze sectoren in een rap tempo ontdekken.
De Europese groenen voeren daarom gezamelijk campagne met een Green New Deal als streefdoel, dat ook na de verkiezingen hét strijdpunt van de groenen blijft. Wereldleiders als Al Gore en Ban Ki-moon pleiten er letterlijk voor, wetenschappers wijzen op de noodzaak, vakbonden maatschappelijke organisaties zien het nut.
Zelfs Guy Verhofstadt gaf afgelopen zondag het in een TV-debat met mij, Van Brempt en Dehaene toe. Hij zei letterlijk: "Bart Staes en zijn beweging hebben al een hele tijd gepleit voor zo'n groene innovatie. Daarin moeten we objectief zijn. Maar nu is er een consensus. Hoe kunnen we naar een niet-fossiele economie gaan".
Het probleem is dat er in Europa géén consensus is! Sterk vertegenwoordigde groene partijen zijn in heel Europa nodig om deze 'groene innovatie' ook echt te bewerkstelligen. Zelfs heel recente stemmingen tonen het zwart op wit aan aan: veel partijen of politici praten wel groen, maar stemmen in het Europees Parlement grijs.
En ook keiharde cijfers uit de studie tonen aan dat onze kritiek op de Europese herstelplannen juist zijn: de VS investeren ongeveer 2 % van het BNP in herstel van de economie en daarvan is zo'n 12 procent groen. China geeft ruim 7 % van het BNP uit en daarvan is zo'n 38 % groen. (Zuid-Korea zit op 80% groene investeringen!). De EU 27 geeft maximaal 1 % uit van het BNP uit aan daarvan is hooguit 17 % groen (verschil per lidstaat en de bedragen zijn veel lager). Voor België is dit 2,8 miljard dollar met een groen aandeel van quasi nul. Voor Vlaanderen is dat 1,18 miljard dollar met een groen aandeel van bijna 6 %.
Als kippen zonder visie rennen politici met emmers geld van de ene financiële put of bank naar de andere fossiele industrie, om maar te hopen dat de sputterende economische motor weer gaat draaien en we rustig naar business as usual kunnen. Tegen beter weten in, natuurlijk. Want de meeste politici weten donders goed dat het nooit meer hetzelfde wordt. Het kán ook nooit meer hetzelfde worden omdat de westerse wereld keihard met de neus op de grenzen van de zogenaamd grenzeloze groei is gebotst.
Maar daarom hoeft er nog geen afschuwelijke tijd aan te breken. Als er nu en de komende jaren juiste politieke en persoonlijke keuzes worden gemaakt, kan het juist een tijd van optimisme en hoop worden. Precies datgene waarmee president Obama de Amerikaanse nachtmerrie weer naar een droom probeert te masseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten