Vanavond heb ik de eer en het genoegen om het congres van de Europese groene partijen in het Europees Parlement te mogen openen. Vrijdag en zaterdag organiseert de koepelorganisatie European Green Party (EGP) dit congres dat tevens de officiële aftrap is voor de Europese groene verkiezingscampagne. Meer dan duizend kandidaten en leden uit heel Europa zullen op 27 en 28 maart het Europees Parlement groen kleuren. Ik kijk er naar uit want dit soort bijeenkomsten zijn bij de groenen altijd inspirerend! En ja, ondanks de serieuze thema´s wordt er ook gelachen en gefeest.
Morgen wordt het Manifest 'Een Groene New Deal voor Europa' gestemd en gepresenteerd. Overal in Europa trekken de kandidaten ten strijde met dit pleidooi: investeer als Europese Unie massaal, maar op een doordachte en gecoördineerde manier in groene en innovatieve technologieën, die ons minder afhankelijk maken van de import van vervuilende energiebronnen als olie, steenkool en uranium. Investeer in een pan-Europees plan dat tot doel heeft om in Europa tegen 2030 alle stroom uit het hele gamma duurzame bronnen te genereren. Zij die zeggen dat dit niet kan, zeg ik eenvoudig yes we can.
Dat betekent een plan waarbij de hele EU - net als 50 jaar geleden met de EGKS en Euratom - gezamenlijk en massaal investeert in de uitbouw van een pan-Europees elektriciteitsnetwerk. Dat ook kleine landen kan koppelen aan de duurzame stroomproductie van bijvoorbeeld windmolenparken op de Noordzee, op waterkrachtcentrales in Noorwegen, duurzame biomassacentrales in Midden-Europa en zonnecentrales in Spanje en Portugal. Dat is goed voor innovatieve nieuwe werkgelegenheid, duurzame energievoorziening en structureel veel minder CO2-uitstoot.
De Green New Deal gaat ook over een grootscheeps overheidsprogramma dat huizen en kantoren isoleert: goed voor de werkgelegenheid, goed voor een lager energieverbruik en dus de portemonnee van burgers, instellingen en bedrijven. En ook weer goed voor het terugdringen van CO2-uitstoot. De Green New Deal gaat over het redden maar tegelijk drastisch hervormen van de autosector tot een industrie die werkt naar zero-uitstoot voertuigen.
Wij staan bepaald niet alleen. Overal ter wereld steunen invloedrijke stemmen ons verhaal. Volgende week op de G20 zal VN-baas Ban ki Moon de wereldleiders oproepen om de crisis te benutten als opportuniteit om de wereldeconomie te dirigeren naar duurzame groei en groene technologie en jobs: "Dit moet onderdeel vormen van elk mondiaal herstelplan."
En deze week werd de door het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken bestelde studie A Global GreenRecovery gepresenteerd door Ottmar Edenhofer, hoofdeconoom van het Potsdam Institute for Climate Impact Research (PIK) en de Brit Lord Nicholas Stern, hoofd van het milieu en klimaatonderzoeksprogramma van de London School of Economics and Political Science (LSE).
Zij stellen klaar en duidelijk dat een groene ombouw van de economie, op korte en lange termijn positieve economische effecten zal hebben. En de dreigende klimaatverandering kan indammen. En instabiliteit kan beperken, omdat er geen keiharde strijd om bijvoorbeeld olievoorraden meer nodig is. Doen we het niet, dan is elk economisch herstel futiel. Immers, zo gauw de olieprijs weer fors omhoog gaat, zitten we weer in de penarie! Kwestie van eco-logisch denken.
Ook een vooraanstaand Vlaams denker, econoom Geert Noels, denkt er zo over. In De Tijd schreef hij deze week: "De economische wereld heeft de knop omgedraaid. Of de olieprijzen nu hoog of laag zijn, of het nu crisis is of niet, de bedrijfswereld is er ondertussen van overtuigd dat er een probleem is met het klimaat en dat de toekomst groen zal zijn. Zij hebben al lang begrepen dat groen niet betekent terug naar de tijd van toen, dat groene producten ook meer comfort betekenen." In zijn boek Econoshock schrijft Noels terecht dat de ecologische schok de zwaarste van alle schokken kan worden. Noels is niet zo negatief over de politiek: "Kijk naar elk herstelplan dat overheden invoeren, allemaal hebben ze een groene touch. Groen is ook niet meer het monopolie van één politieke partij. Elke politieke partij heeft intussen een groen kantje."
Daar ben ik het niet met hem eens. In het EP merken we vaak genoeg dat andere politieke families groen spreken, maar lang niet altijd groen stemmen. Ik illustreer hun houding wel eens met een knipoog via deze uitspraak van de beroemde komiek Groucho Marx: "Wat kan mij het nageslacht schelen - heeft het nageslacht zich al ooit om mij bekommerd!?"
Het is een grappige oneliner...die wel een politieke houding weerspiegelt. Daarom - dat weet men intussen zelfs in de VS - hebben we politici nodig die voor echte verandering durven gaan. Supersize your vote, vote Green!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten