Ook zo genoten van de miraculeuze wederopstanding van Guy Verhofstadt? Hij doet een jaar niets, nada, niente voor Europa, beslist dan van zijn Toscaanse berg af te dalen en krijgt plots elke microfoon en camera op zich gericht om het Europese evangelie te proclameren.
Al die aandacht is hem van harte gegund. Het toont in ieder geval weer eens aan dat veel media sterk uit zijn op vedettecultuur en politiek theater.
Serieuze informatie over de Europese Unie is - met uitzondering van een handvol koppige journalisten en Geert Maks In Europa - een bedreigd cultuurgoed in de massamedia.
Ik ben dus heel erg blij dat politici als Verhofstadt op tv met bevlogenheid en passie de Europese samenwerking en integratie bepleiten. Alles beter dan de clowns van bijvoorbeeld Lijst Dedecker - 'smaakt wel vettig, maar is niet lekker'. Dit soort figuren die dankzij karikaturen en halve waarheden de toch al broze sympathie van burgers met hun Europese Unie met plezier ondergraven.
Neem nu Derk-Jan Eppink, de Europese kandidaat voor LDD. Het is wat makkelijk: schoppen tegen het Europees establishment, terwijl hij er zelf als kabinetsmedewerker van eurocommissaris Frits Bolkestein en daarna commissaris Siim Kallas bijna een decennium lang zélf deel van uitmaakte. En daarvoor was hij zelfs een tijdlang parlementair medewerker van een Nederlands europarlementslid. Een oranje Europese mandarijn die het Europese parlement op dubieus populistische wijze een praatbarak noemt en er vervolgens zelf voor kandideert. Faut le faire!
Dit soort onversneden cynisme doodt natuurlijk alle aandrang van burgers om de Europese politiek te volgen, laat staan er zich mee te bemoeien. Wat blijft hangen bij 'de mensen' is dat die kliek in Brussel vooral hun zakken volstopt en zich niet bezig houdt met ernstige zaken. Quod non.
Ik heb ook regelmatig kritiek op wat er mis gaat in Europa. Maar ik doe dat al vele jaren op een constructieve manier en probeer vanuit de uiterst effectieve groene fractie van binnenuit voor verbetering te vechten. Niet voor niks ben ik een zeer actief lid van de antifraudecommissie van het EP. Ik praat niet recht wat krom is. Ik ben niet beroerd om wantoestanden aan te klagen en te verhinderen.
Ook ik erger me aan de wijze waarop de EU zichzelf verkoopt aan de burger. Voor veel mensen is het de laatste jaren een kil, abstract project geworden, zonder sociaal gezicht. Bij de eurobarometerpeiling van enkele maanden geleden bleek dat Europeanen zich vooral zorgen maken over inflatie, economie, werkgelegenheid, gezondheidszorg. Allemaal zaken waar de EU een positieve rol kan spelen en ook speelt. Vandaar mijn pleidooi voor een "Groene New Deal" die zorgt voor oplossingen voor de problemen waar de mensen echt om geven.
Toch zijn veel mensen negatief gestemd, vooral in de nieuwe lidstaten. Juist daar blijken enorm veel mensen niet eens te weten dat er Europese verkiezingen aankomen! Daarom kwamen zeven wijze staatsmannen, waaronder Verhofstadt en Dehaene, met een oproep op Europees en nationaal niveau om de publieke opinie te mobiliseren voor de Europese verkiezingen van juni en een echt debat te houden over waar het naar toe moet met Europa.
Ik ben het hier opnieuw hartstochtelijk mee eens en het is mooi dat Dehaene en Verhofstadt alle aandacht krijgen als Europese staatsmannen. Onlangs werd me tijdens een radio-interview gevraagd of ik er wel zeker van was of ik me in al dat mediageweld van voormalige eerste ministers staande zou weten te houden. Ik verwees naar de verkiezingen van 2004. Ook toen trokken Dehaene, Verhofstadt en ikzelf de Europese lijst. Ik heroverde mijn zetel met glans.
En enige zelfrelativering is me niet vreemd. Met een glimlach en een knipoog zei ik nog: "Straks kunnen de mensen écht kiezen: voor een staatsman die we weinig in het EP hebben gezien of voor een Staesman die zijn job als Europees volksvertegenwoordiger wel serieus neemt."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten